Ayyüce Güloğlu ile Söyleşi

Editörümüz Muharrem Turgut, Serçare’nin mimarı, şair Ayyüce Güloğlu ile söyleşi yaptı. Keyifli okumalar dileriz.

Öncelikle yeni kitabınız hayırlı olsun.
Kitap ismiyle dikkat çekiyor. “Serçare” nedir, ne ifade ediyor, açıklar mısınız?

Ayyüce Güloğlu: Teşekkür ederim çok sağ olun. Serçare umut dolu bir kelime. Her ne olursa olsun elbet her şeyin öyle ya da böyle çözüme kavuşacağını fısıldıyor. Ama ille de güzellikle neticelenecek demiyor.. Serde elbet çare var.. Beklemeyi ve istemeyi bilmeli..

Biliyoruz ki şiirin yanında farklı sanat dalları ile de meşgulsünüz, bu üretkenliği neye borçlusunuz? Genç arkadaşlara tavsiyeniz nelerdir bu konu hakkında?

Yaşamayı bir şeylere emek etmeye şartlanmış hissettim hep. Yapılacak o kadar şey vardı ki hepsine yetişmeye hepsinden o doyumu almaya çalıştım. Yorucu muydu, kesinlikle. Zihnimde sürekli zaman planlamaları, vicdan muhasebeleri.. Aslında sanıyorum ki bir nevi iç arayışı. Tamamlanmışlık hissine meyil ve özenme. Mümkün elbette değil yani bunun bir sonu gerçekten yok. Ama mesela çok sevdiğim bir şarkıyı gitarla çalıp söyleyince, o iç fırtınasından o şiiri kilometrelerce koşmuş gibi yazınca, o hastaya Allah’tan gelecek şifaya aracı olunca.. Bin şükür diyorum. Hayatın her döneminde kendimizle yeniden tanışmamız ve mutluluğu, huzuru, içsel tatmini önce kendi başımıza tatmamız lazım..

İkinci şiir kitabınızı çıkararak aslında şiirde direttiğinizi görüyoruz. Niye şiir yazıyorsunuz? Şiir sizde neye tekabül ediyor?

Çok güzel söylediniz, şiirde diretmek bile şiir yazmaya müthiş bir sevk benim için. Şiiri kendimle konuşmak için yazdım ilk başlarda. Yazdıkça hafifledim çözümlenmiş hissettim. Şiirin bende tekabül ettiği şey dile dökemediklerimin sessiz şarkısı..

2021 yılında şiir kitabı çıkarmış bir şair olarak kendinizi nerede konumlandırıyorsunuz? (Akım, kuşak vd.)

Çok sevdiğim bir dostumla bu konuları konuşurken bana şunları söylemişti ve beni böyle net, böyle güzel tahlil ettiği için çok mutlu olmuştum. Sorunuzun cevabı burada 🙂

“Kendini bir akıma dahil etme çabası içinde değil de geleneksel çizgiye bağlı, romantik betimlemelerden (doğa kaynaklı benzetmeler) hoşlanan, erkek sesinin baskın olduğu Türk şiirinde kadın sesini ön plana çıkarmaya çalışan bir şairsin sen”

Dönüp dolaşıp okuduğunuz bir şiir var mı, varsa hangisidir?

Asla vazgeçemediğim neredeyse her şiirinde keşke bunu ben yazsaydım dediğim Şükrü Erbaş.. Ve “Ömür Hanımla Güz Konuşmaları”. Ardından da Metin Eloğlu “Lokman Hekimin Sev Dediği”

Son olarak genç şair/yazarlara tavsiyeleriniz nelerdir?

Yazabilmenin o kelimelerin dansından baş döndürücü huzurunu dilerim hiçbirimiz yitirmeyiz. Nice güzellikler var nice umutlar nice insan halleri.. Etrafa kayıtsız kalmayan/kalamayan birilerine bu dünyanın daima ihtiyacı var. Kalbimiz berrak, yolumuz çiçekli olsun..